اختلال آسپرگر چیست؟

اختلال آسپرگر از زیرمجموعه های اختلال فراگیر رشد و دوران کودکی است. این اختلال در سنین پیش دبستانی شروع می شود.

کودک مبتلا به آسپرگر میل به تنهایی و انزوا دارد و نمی تواند وارد گروه همسن و سالانش شود و در برقراری ارتباط اجتماعی و دوست یابی مشکل جدی دارد.

کودکان مبتلا به آسپرگر تا حدی به کودکان مبتلا به اوتیسم شباهت دارند اما از آنها باهوش تر به نظر می رسند و مهارت گفتاری و زبان دستوری خوبی دارند و آشفته نیستند.

معمولا تا حدود سه سالگی رشد عادی دارند و سپس با شروع اختلال، کودک صمیمیت در روابطش را از دست داده و تکلم یکنواختی پیدا می کند، تنهایی را ترجیح داده، دست و پا چلفتی و فاقد دوست می شود و با اینکه در دامنه نرمال هوش عمل می کند اما نشانه هایی از عقب ماندگی خفیف را از خود نشان می دهد.

به چشمان افراد نگاه نمی کند و مثلا شاید نتواند هنگام صحبت لبخند بزند و یا به نشانه تایید سرش را تکان دهد ( ارتباط غیرکلامی ضعیف). او در یادگیری مشکلی ندارد و وقت زیادی را صرف گردآوری اطلاعات راجع به علایق محدودش می کند. مثلا فقط راجع به ه ها و یا تاریخ کشورها یا مطالعه می کند و در این زمینه بسیار اطلاعات بالایی دارد ولی راجع به موضوعات دیگر کمتر صحبت می کند و همه چیز را به همان موضوع مورد علاقه اش ربط می دهد.

افراد مبتلا به آسپرگر معمولا برعکس اوتیسمی ها پرحرف هستند. بعضی دیگر نشانه های احتمالی این اختلال شامل گفتار سرد و بی روح، رفتارهای عجیب، فقدان همدلی، خود محوری، رفتارهای کلیشه ای و وسواسی، عصبی و خشن بودن و می شود.

آسپرگر معمولا به سختی و دیر تشخیص داده می شود.

قبلا انیمیشن "مری و مکس" و فیلم "آدام" در رابطه با این اختلال معرفی شده.

برای اطلاعات بیشتر به سایت زیر بروید

http://gyrusclinic.com/%D8%B3%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%85-%D8%A2%D8%B3%D9%BE%D8%B1%DA%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%B9%D8%B1%DB%8C%D9%81-%D8%AA%D8%A7-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86/